Podsumowanie roku

W kilka minut. Bo tyle zajmie mi picie drugiej kawy, a dzień dopiero sie zaczął. Co było rok temu? Rok temu był płacz, zgrzyt, standard życia, który można było w pełni podsumować wegetacją. Jak ludzie mogą pracować za 1200zł ?! Nie powiem, bo sama mam niewiele więcej. Sytuacja jednak jest inna. Cały rok żyłam za psie pieniądze, nie było mnie na nic stać, najgorsze, że nie było mnie dlugo stać na zmianę. W końcu uwolniłam się z klatki, którą tylko ja widziałam. Niech inne szczury pąsają się w tej beznadziei, ja poszłam. Rzuciłam niskopłatną, nudną pracę, wyjechałam na chwilę za granicę, oglądałam perseidy, nurkowałam  na prawie cztery metry, potem kąpałam się w lazurowej, błękitnej toni morza adriatyckiego. Oj cudownie bylo. Była burza, było słońce, były chmury rano, popołudniu czyste niebo. Tak jak i ze mną. Wątpiłam, wierzyłam, chciałam, nie wiedziałam jak iść, ale szłam. I doszłam w tym roku do tego co chciałam. Zostanie pilotem wycieczek gdzies pozostawiłam za sobą, nie pamiętam nawet, w którym momencie. To akurat nie jest ważne. Bo chciałam żeby mój ukochany miał TU pracę – ma. Chciałam mieć TU i ja pracę – mam. Oboje mamy taką, jaką chcieliśmy mieć. Jest cudownie. Oczywiście, to dopiero rozgrywka, przedbiegi. Ale dziś mogę wam powiedzieć – żyjecie w klatce, której inne szczury nie widzą. Wszyscy razem kręcimy się wokół ogona i myślimy „Boże, gdybym tylko była na jego miejscu/ z jego możliwościami/ predyspozycjami/ boże jak ona ma łatwo” itd. itp. Patrzymy na inne szczury i pukamy im w głowę. Inne szczury robią to samo myśląc o nas. Bo każdy z nas ma własną niewidzialną klatkę, której nikt inny nie zauważa. Ja moją opuściłam, bo przecież – nigdy jej nie było. Jestem zadowolona z tego roku, bardzo. W tym skupię się na nowych priorytetach – języki.  I na podróżach. Bo są piękne, a ja kocham piękne rzeczy.

 

Hej szczurki, zamknijcie oczy i idźcie w ciemno. To lepsze od bycia w niewidzialnej klatce. Odwagi!